امیرالمومنین

با اشک هایش دفتر خود را نور کرد

در خود تمام مرثیه ها را مرور کرد

ذهنش ز روضه های مجسم عبور کرد

شاعر بساط سینه زدن را که جور کرد

احساس کرد از همه عالم جدا شده است

در بیت هایش مجلس ماتم به پا شده است

در اوج روضه  خوب دلش را که غم گرفت

وقتی که میز و دفتر و خودکار گرفت

وقتش رسیده بود به دستش قلم گرفت

مثل همیشه رخصتی از محتشم گرفت

"باز این چه شورش است که در جان واژه هاست

.

.

.

بقیه شعر در ادامه مطلب....

کوتاه کن کلام ... بماند بقیه اش

مرده است احترام ... بماند بقیه اش

از تیر های حرمله یک تیر مانده است

آن هم نشد حرام ... بماند بقیه اش

هر کس که زخمی از علی و ذوالفقار داشت

آمد به انتقام ... بماند بقیه اش

شمشیر ها تمام شد و نیزه ها شد تمام

شد سنگ ها تمام ... بماند بقیه اش

گویا هنوز باور زینب نی شود

بر سینه ی امام ... بماند بقیه اش

پیراهنی که فاطمه با گریه دوخته

در بین ازدحام ... بماند بقیه اش

راحت شد از حسین(ع) همین که خیالشان

شد نوبت خیام ... بماند بقیه اش

رو کرد در مدینه که یا ایهاالرسول

یا فاطمه ! سلام ... بماند بقیه اش

از قتلگاه آمده شمر و زدامنش

خون الدوام ... بماند بقیه اش

بر خاک خفته ای و مرا می برد عدو

من می روم به شام ... بماند قیه اش

دلواپسم برای سرت روی نیزه ها

از نگ پشت بام ... بماند بقیه اش

دلواپسی بای من و بهر دخترت

در مجلس حرام ... بماند بقیه اش

قصه به سر رسید وتازه شروع شد

شعرم نشد تمام ... بماند بقیه اش